Όλες/Όλοι στην πορεία
Προσυγκέντρωση στις 15:30 μεταξύ πλατείας Κοραή και παλιάς Βουλής (άγαλμα Κολοκοτρώνη), πίσω από τα φοιτητικά μπλοκ, στο πανό του Συλλόγου
17 Νοέμβρη 1973. Το τανκ εισβάλει στο Πολυτεχνείο. Η εξέγερση πνίγεται στο αίμα. Από τα ξημερώματα παράλληλα με τις συλλήψεις και τους ξυλοδαρμούς, την τρομοκρατία και τις δολοφονίες βασικό μέλημα της χούντας είναι να ξεπλύνει τους δρόμους από τα αίματα και να εξαφανίσει κάθε στοιχείο που μπορεί να μαρτυρήσει τα συμβάντα.
51 χρόνια μετά, και ήδη από την πρώτη επέτειο το μέλημα των κυβερνώντων και των απόντων ήταν και είναι να ξεπλύνουν την απουσία τους από την αντιδικτατορική πάλη, τις σχέσεις του σιναφιού τους με τη χούντα και τους αμερικανονατοϊκούς, ήταν να το φέρουν στα μέτρα τους, να αφαιρέσουν το ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό του περιεχόμενο. Να το απονευρώσουν και σαν βαλσαμωμένο έκθεμα να το ανασύρουν μια φορά το χρόνο ως τελετή θεαματική και ακίνδυνη.
51 χρόνια τώρα δεν έχουν καταφέρει να σβήσουν τα συνθήματα από τη πόρτα της Πατησίων από τους τοίχους και τη συλλογική μνήμη. Και δεν θα τα καταφέρουν γιατί ο Νοέμβρης συνδέει την αντιϊμπεριαλιστική πάλη του ελληνικού λαού με αυτές της Κύπρου και της Παλαιστίνης. Δείχνει κάθε χρόνο τον ενορχηστρωτή του ξεπουλήματος της Κύπρου, στην Πρεσβεία των ΗΠΑ σε πείσμα των λωτοφάγων … χάριν της ομαλότητας.
51 χρόνια μετά, η κοινοβουλευτική δημοκρατία μεταλλάσσεται σε κοινοβουλευτική ολιγαρχία, σταθερά και με γοργά βήματα. Ο μισθός ίσα που φτάνει για το νοίκι και τους λογαριασμούς. Το σχολείο μετατρέπεται σε «ζούγκλα του μαυροπίνακα» με την πολιτική περικοπών και αποδόμησης του Υπουργείου. Οι απεργίες βγαίνουν παράνομες από ένα κράτος που παρανομεί συστηματικά και καθημερινά σε βάρος μας και προς όφελος των ολιγαρχών που ελέγχουν την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ, τους μηχανισμούς της διοίκησης, τα πάντα. Χρήματα δεν υπάρχουν, λέει η κυβέρνηση. Υπάρχουν προφανώς μόνο για τις ελληνικές φρεγάτες του πολέμου, που πλέουν από την Ελλάδα στο Ισραήλ για να υποστηρίξουν το κράτος των δολοφόνων, το κράτος που ισοπέδωσε πόλεις και χωριά και δολοφόνησε χιλιάδες παιδιά στην Παλαιστίνη.
Κι όμως. Είναι η ζωντανή εκπαίδευση σήμερα «στη σιγουριά τους αγκίδα», είναι οι αγώνες των εκπαιδευτικών «αγκάθι στο λαιμό τους και σκόνη μες το μάτι», γι’ αυτό με εξουσιαστική μανία επιτίθενται στο εκπαιδευτικό σώμα με απειλές, πειθαρχικά, διώξεις, εκβιασμούς, για συμμετοχή στην απεργία-αποχή, για συμμετοχή σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το σχολείο, για δράσεις ενάντια στις πανεθνικές εξετάσεις τύπου PISA», για ένα χαρτοπανό εικαστικής δημιουργίας των παιδιών που έγραφε πάνω «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», για μια ανάρτηση στο διαδίκτυο, για κάθε τι μικρό και καθημερινό συμβαίνει στα σχολεία. Για όλα τα προβλήματα της εκπαίδευσης η απάντηση είναι μία: πειθαρχικά για τους εκπαιδευτικούς, αποβολές για τους μαθητές.
51 χρόνια μετά κι είμαστε κάθε μέρα στους δρόμους και τις απεργίες, για να υπερασπιστούμε το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία, για ένα σχολείο που να αξίζει για μας και τα παιδιά μας.
51 χρόνια μετά, βαδίζουμε σταθερά στο δρόμο του Νοέμβρη. Από τη δεκαετία του ’70, την «καταραμένη» μεταπολίτευση που την καταριέται μανιωδώς το κατεστημένο, από την εποχή που κάναμε αποχή και φεύγαμε από το σχολείο στις 17 Νοέμβρη αρνούμενοι να κάνουμε μάθημα τη μέρα που κάποια άλλα παιδιά έχασαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι, τότε που κατέβαιναν τα παιδιά από τα σχολεία και γέμιζαν το προαύλιο και τους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο, από τους μεγάλους αγώνες του ’70 και του ‘80 μέχρι σήμερα, που το σκοτάδι μοιάζει πιο πηχτό από ποτέ, σήμερα που ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ ανακοινώνει την κατάργηση του Υπουργείου Παιδείας στη χώρα του, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή που θα βυθίζεται στον κρατικό φασισμό και στον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Εμείς βαδίζουμε σταθερά κι εκεί που δεν υπάρχει δρόμος, τον ανοίγουμε με τους αγώνες μας. Και συνεχίζουμε σταθερά να υπερασπιζόμαστε τα παιδιά μας και τα δικαιώματά τους στη μόρφωση, στην αγωγή, για να μη ζήσουν σαν δούλοι, για να ζήσουν μια ζωή καλύτερη, γιατί τα σχολεία δεν αλλάζουν την κοινωνία, διαπαιδαγωγούν όμως ανθρώπους που μπορούν να αγωνιστούν για να αλλάξουν την κοινωνία.
Όλες/Όλοι στην πορεία του Πολυτεχνείου στις 15:30 προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία Προσυγκέντρωση εκπαιδευτικών, μεταξύ πλ. Κοραή και παλιάς Βουλής (άγαλμα Κολοκοτρώνη), πίσω από τα φοιτητικά μπλοκ, στο πανό του Συλλόγου
ΑΠΟ ΤΟ Δ.Σ.
