ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠ/ΚΩΝ Π.Ε ΠΕΙΡΑΙΑ «Η ΠΡΟΟΔΟΣ» ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Β’ ΤΑΚΤΙΚΗΣ Γ. Σ. (15/5/19)

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

Η Γενική μας Συνέλευση πραγματοποιείται στο περιβάλλον των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών αποτελεσμάτων της ήττας της αντιμνημονιακής επαγγελίας. Μιας ήττας που συντελέστηκε το Ιούλιο του 2015 με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και σφραγίστηκε με το εκλογικό αποτέλεσμα του Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς. Τα αποτελέσματα αυτής της ήττας αποτυπώνονται στην ανεμική συμμετοχή της εργαζόμενης πλειοψηφίας στις κινητοποιήσεις που αμφισβητούσαν τη μνημονική λιτότητα και στην παγίωση αρνητικών εξελίξεων για τους εργαζόμενους τόσο στο πεδίο των μισθών και των συντάξεων, όσο και στο πεδίο των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της ανεργίας και της εργασιακής ανασφάλειας.

Σήμερα το «μετα-μνημονιακό» αφήγημα της κυβέρνησης υπόσχεται την «καθαρή έξοδο από τα μνημόνια» την ανάκτηση της οικονομικής ανεξαρτησίας της χώρας και την άρση της μνημονιακής επιτροπείας. Εύλογα λοιπόν αναρωτιόμαστε αν μαζί με το «τέλος των μνημονίων» ήρθε και η ώρα που θα αποκατασταθούν οι απώλειες στους μισθούς και τις συντάξεις, θα καταργηθούν τα αντιασφαλιστικά μέτρα, θα γίνουν οι αναγκαίοι μόνιμοι διορισμοί στην εκπαίδευση. Οι Υποσχέσεις αυτές αντηχούν στ’ αυτιά μας ως πικρή εισαγωγή, στη νέα εποχή των κλειδωμένων πολιτικών με τις τριμηνιαίες εκθέσεις προς τους θεσμούς, τις εξαμηνιαίες αξιολογήσεις και τα ποσοστά 3,5% των πλεονασμάτων που θα τα πληρώσουμε πάλι εμείς, τη διαρκή λιτότητα μέχρι το 2060.

Από την άλλη τα κόμματα της αντιπολίτευσης που βύθισαν τη χώρα στην κόλαση των μνημονίων, καταγγέλλουν την «έξοδο από τα μνημόνια», γιατί υπηρετούν την ίδια ακριβώς μνημονιακή πολιτική. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπόσχεται «αξιολόγηση παντού και για όλους» – ποιος ξέχασε τις απολύσεις εκπαιδευτικών;- και ιδιωτική ανώτατη εκπαίδευση. Προβάλλει Επίσης ως πανάκεια τις ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές του δικτάτορα Πινοσέτ που διέλυσαν το ασφαλιστικό σύστημα της Χιλής. Είναι τουλάχιστον εξοργιστική η στάση τους, να καθαγιάζουν και εξαγνίζουν τις βάρβαρες πολιτικές λιτότητας και καταστροφής των δικαιωμάτων μας, που βύθισαν τη χώρα στη μνημονιακή κόλαση όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Το τοξικό προεκλογικό κλίμα της περιόδου σκεπάζει κάθε προσπάθεια να συζητηθούν τα πραγματικά προβλήματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση επιδίδονται σε έναν στείρο ανταγωνισμό, με αντιπαραθέσεις που αφήνουν εκτός τον πυρήνα της αντιλαϊκής, αντεργατικής πολιτικής. Στο δίπολο που διαμορφώνεται από τη μια προβάλλεται το κυβερνητικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ για την επιτυχημένη έξοδο από τα μνημόνια που δεν αμφισβητεί στο ελάχιστο τις περιοριστικές πολιτικές που εκτείνονται ως 2060 και από την άλλη η Ν.Δ. ατενίζει την εξουσία, διακηρύσσοντας σε όλους τους τόνους το νεοφιλελεύθερο/νεοσυντηρητικό της πρόγραμμα και όραμα για την κοινωνία και την εκπαίδευση: ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση υπηρεσιών, αξιολόγηση, αριστεία, επαναφορά του γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση το τοπίο σημαδεύεται:

  1. από την έξαρση των αγώνων ενάντια στο προσοντολόγιο. Η κλοπή της προϋπηρεσίας, η πριμοδότηση ενός αέναου ανταγωνισμού προσόντων και πιστοποιήσεων, το φάσμα των απολύσεων για χιλιάδες αναπληρωτές έφεραν τον περασμένο Γενάρη στο προσκήνιο τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή εργασία. Με απεργίες, που τα ποσοστά τους είχαμε χρόνια να δούμε, και με πολυπληθείς και δυναμικές πορείες διαμαρτυρίες που ελάχιστοι περίμεναν.
  2. από τα προβλήματα που σχετίζονται με το νέο μοντέλο σχολείου, τη χαοτική και κατακερματισμένη λειτουργία του, τη γυμνασιοποίηση, την αυξημένη ένταση μέσα και έξω από τις σχολικές τάξεις, τις προστριβές στους Συλλόγους Διδασκόντων αλλά και στο σύνολο της σχολικής κοινότητας, ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και γονείς.

Αυτό το σχολείο δεν μας αρμόζει:

  • Είναι το σχολείο που η λειτουργία του υπηρετεί τα κατακερματισμένα αντικείμενα (γλώσσα, μαθηματικά, πληροφορική, κλπ.) και όχι το υποκείμενο και τις ανάγκες του, δηλαδή το παιδί.
  • Είναι το σχολείο όπου οι μισοί περίπου εκπαιδευτικοί περιφέρονται ως νομάδες από τη μία σχολική μονάδα στην άλλη και από τμήμα σε τμήμα, αδυνατώντας να οικοδομήσουν την αίσθηση του ανήκειν σε ένα Σύλλογο Διδασκόντων και να αναπτύξουν την απαραίτητη παιδαγωγική σχέση με τους μαθητές τους.
  • Είναι το σχολείο όπου ο εκπαιδευτικός καλείται να ανταπεξέλθει σε τόσο διαφορετικούς ρόλους και αρμοδιότητες, από την πρωινή ζώνη – φύλαξη, έως το σερβίρισμα στο ολοήμερο και από την επίβλεψη των διάφορων διατροφικών προγραμμάτων έως τη συνολική ευθύνη του τμήματός του.

Α. ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ ΔΟΕ

Η πλειοψηφία του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε τη διετία που μας πέρασε (2017-2019) διακηρυκτικά κινήθηκε σε μια λογική καταγγελίας των πολιτικών λιτότητας που λεηλατούν το λαϊκό εισόδημα και υπονομεύουν τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Απέφευγε όμως με κάθε τρόπο να οργανώσει τον παραμικρό αγώνα για τη ρήξη και την ανατροπή αυτών των πολιτικών. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η στάση της απέναντι στο προσοντολόγιο και το κίνημα του Γενάρη.

Επέλεξαν να κρατήσουν στάση αναμονής υπονομεύοντας κάθε δυνατότητα ανάπτυξης αποφασιστικού αγώνα ενάντια στο προσοντολόγιο. Η πρότασή τους για σύστημα που θα θέτει την προϋπηρεσία ως κυρίαρχο και όχι αποκλειστικό κριτήριο διορισμού δηλώνει την αποδοχή της λογικής που συνεπάγεται το προσοντολογίου. Υποχρεώθηκαν να κηρύξουν τρεις 24ωρες απεργίες, κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις του κινήματος, που κυριολεκτικά τους ξεπέρασε, συσπειρώθηκε γύρω από τα πρωτοβάθμια σωματεία και οργανώθηκε με κέντρο αγώνα την κατειλημμένη πρυτανεία.

Η πλειοψηφία της ΔΟΕ βρέθηκε μακριά από τις ανάγκες του εκπαιδευτικού κινήματος. Αποδέχτηκε σιωπηρά τις κλειδωμένες πολιτικές λιτότητας που επέβαλαν οι υπερεθνικοί οργανισμοί (ΟΟΣΑ-ΔΝΤ-ΕΕ) και όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων.

Για τους λόγους αυτούς καταψηφίζουμε τα πεπραγμένα του Δ.Σ. της ΔΟΕ.

Β. ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

  1. ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΟΝΤΟΛΟΓΙΟ

ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΕΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ! – ΜΑΖΙΚΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ – ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ

Ο αγώνας για μόνιμη και σταθερή εργασία στην εκπαίδευση δεν σταματά με την ψήφιση του νόμου για το νέο σύστημα διορισμού. Συνεχίζεται με δύο άμεσους στόχους: αφενός κανείς συνάδελφος αναπληρωτής να μην οδηγηθεί στην ανεργία και αφετέρου την κατάργηση του ανταγωνιστικού, άνισου και άδικου τρόπου διορισμών και προσλήψεων που ορίζει ο νέος νόμος που αποτελεί τη μεγαλύτερη ανατροπή εργασιακών δικαιωμάτων από την εποχή της κατάργησης της επετηρίδας.

Συγκεκριμένα:

  • Ευτελίζει την προϋπηρεσία, τα χρόνια περιπλάνησης και αβεβαιότητας χιλιάδων εκπαιδευτικών που αναπληρώνουν τον εαυτό τους και οδηγεί σε πλήρη ανατροπή των πινάκων κατάταξης.
  • Χιλιάδες αναπληρωτές την επόμενη σχολική χρονιά θα βρεθούν εκτός εκπαίδευσης ή θα κληθούν να δουλέψουν και να ζήσουν μακριά από τον σημερινό τόπο εργασίας τους. Στην πρώτη περίπτωση θα πρόκειται για απολύσεις συναδέλφων μας που χρόνια τώρα εργάζονται στο δημόσιο σχολείο και στη δεύτερη για βίαιη ανατροπή στις παραμέτρους της ζωής τους .
  • Απαξιώνει τα επαγγελματικά δικαιώματα του πτυχίου και οδηγεί τους νέους συναδέλφους σε ένα αέναο κυνήγι προσόντων και πιστοποιητικών χωρίς τέλος και αρχή.
  • Περιορίζει δραστικά κάθε υλική βάση κοινότητας συμφερόντων στο χώρο της αδιοριστίας, μειώνει τη δυνατότητα συλλογικού αγώνα και διεκδίκησης και πριμοδοτεί τις ατομικές στρατηγικές επιβίωσης και τον ανελέητο ανταγωνισμό για μια θέση εργασίας.
  • Μεταφέρει στο δημόσιο τις πρακτικές του ιδιωτικού τομέα, με τα βιογραφικά προσόντων, την διαρκή ανακύκλωση της ανεργίας. Ανοίγει έτσι διάπλατα ο δρόμος για αντίστοιχες πρακτικές που θα αφορούν και τους μόνιμους συναδέλφους.
  • Επαναλαμβάνει τις διατάξεις του ν.1566/85 περί δόκιμων εκπαιδευτικών που κρίνονται μετά τη διετία για τη μονιμοποίησή τους, διατάξεις που το εκπαιδευτικό κίνημα με τους αγώνες του έχει καταστήσει ανενεργές εδώ και 34 χρόνια.

Την ίδια στιγμή:

  • Οι διορισμοί που έχουν εξαγγελθεί για την ειδική εκπαίδευση είναι πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης.
  • Για μια ακόμα σχολική χρονιά οι διορισμοί στη γενική εκπαίδευση θα είναι μηδενικοί.
  • Οι 10.500 διορισμοί που υπόσχεται το υπουργείο Παιδείας για τα σχολικά έτη 2020-21 και 2021-22 δεν είναι παρά μια ακόμα υπόσχεση που μπορεί να ακυρωθεί (ή απλώς να «ξεχαστεί») μετεκλογικά, όπως οι Χιλιάδες διορισμοί που υπόσχονταν οι προηγούμενοι υπουργοί Παιδείας τόσο της σημερινής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Η κλοπή της προϋπηρεσίας, η πριμοδότηση ενός αέναου ανταγωνισμού προσόντων και πιστοποιήσεων, το φάσμα των απολύσεων για χιλιάδες αναπληρωτές έφεραν τον περασμένο Γενάρη στο προσκήνιο τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή εργασία. Με απεργίες, που τα ποσοστά τους είχαμε χρόνια να δούμε, και με πολυπληθείς και δυναμικές πορείες διαμαρτυρίες που ελάχιστοι περίμεναν. Η συμβολή του συλλόγου μας στην άνθηση αυτή υπήρξε σημαντική τόσο με τα σχετικά – σε σύγκριση με άλλες φορές- υψηλά ποσοστά συμμετοχής στην απεργία όσο και με την συμμετοχή των συναδέλφων στις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια.

O αγώνας αυτός ούτε χθεσινός είναι ούτε υπήρξε ποτέ αγγελικά πλασμένος. Για τους σημερινούς εκπαιδευτικούς, γεννήθηκε τη δεκαετία του ’90, όταν πολλαπλασιάστηκε ο αριθμός των αναπληρωτών, εμφανίστηκαν οι ωρομίσθιοι και αμφισβητήθηκε η επετηρίδα διορισμών. Το αγωνιζόμενο εκπαιδευτικό κίνημα δεν κατάφερε τότε να διασώσει την επετηρίδα, επέβαλε όμως τέτοιο αριθμό διορισμών για τα επόμενα χρόνια, που κατέστησε σχεδόν άχρηστο, για το μεγαλύτερο μέρος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τον αποτυχημένο διορισμό του ΑΣΕΠ. Οι εξελίξεις αυτές ήρθαν μέσα και από εργασιακούς διχασμούς και παραταξιακές αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό του κινήματος.

Η μικρή αυτή προσφυγή στην ιστορία μας δείχνει ότι η ιστορία είναι μακρά και πονηρή. Δεν τελειώνει με την ψήφιση ενός νόμου. Η ήττα από μια τέτοια ψήφιση μπορεί να αμφισβητηθεί στην πορεία. Αυτό σημαίνει ότι η ψήφιση του νόμου που θεσπίζει τον ανταγωνισμό μεταξύ των αναπληρωτών συναδέλφων, μπορεί με επιτυχία να αμφισβητηθεί έμμεσα και άμεσα.

Έμμεσα, με τον μετασχηματισμό του κινήματος ενάντια στο προσοντολόγιο σε κίνημα για μαζικούς διορισμούς και προσλήψεις στην εκπαίδευση. Η επίτευξη μεγάλου αριθμού διορισμών (μονίμων) και προσλήψεων (αναπληρωτών) θα εξασφαλίσει ότι κανείς συνάδελφος δεν θα οδηγηθεί στην ανεργία και ότι ο δρόμος για την επαναφορά των προσλήψεων θα είναι λεωφόρος και όχι σοκάκι. Τη νέα σχολική χρονιά πρέπει να καλυφθούν όλα τα κενά εκπαιδευτικού, επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη. Καμία τάξη και κανένας μαθητής να μην περιμένει τους δασκάλους του.

Άμεσα, μέσα από τη ρητή απόρριψη του ανταγωνισμού και της ανισότητας εκ μέρους των συλλογικοτήτων των εκπαιδευτικών. Ας μην παραλύσουμε μπροστά στην αναγκαία αντίφαση: ατομικά να ψάχνουμε τα μόρια και συλλογικά να ζητάμε την κατάργηση του νόμου. Τέτοιες αντιφάσεις δεν μπορούν πάντα να αποφευχθούν. Έχει όμως μεγάλη σημασία να μην κάνουμε την ανάγκη ιδεολογία και να συνεχίσουμε να απονομιμοποιούμε το νέο νόμο αναδεικνύοντας τις αδικίες που συνεπάγεται και το ψέμα πίσω από τους ισχυρισμούς του ότι εξασφαλίζει καλύτερο εκπαιδευτικό προσωπικό στα σχολεία. Ο εκπαιδευτικός που αναγκάζεται να τρέξει πίσω από τις πιστοποιήσεις, ξοδεύοντας χρόνο και χρήμα (αν έχει), δεν είναι ο εκπαιδευτικός που χρειάζεται το δημόσιο σχολείο. Αλλού βρίσκεται το ζητούμενο: στις αξίες του και στη διάθεση του να τις υπηρετήσει με τη διδασκαλία του· στην αγάπη για τη μόρφωση, τη νέα γενιά και τη συνάντηση τους.

Όσο κι αν είναι προβληματική η ύπαρξη αναρίθμητων ξεχωριστών και κάποτε ανταγωνιζόμενων συλλογικοτήτων (ανά κλάδο, ιδιαίτερη εργασιακή εμπειρία και παράταξη), πρέπει να ξέρουμε ότι δεν είναι απαγορευτική για την επίτευξη των στόχων μας. Οι πρωτοβάθμιοι τοπικοί σύλλογοι συνεχίζουν να συγκεντρώνουν και να εκφράζουν τη συνισταμένη της θέλησης των συναδέλφων.

Όπως έδειξε και η άνοιξη του κινήματος μέσα στο Γενάρη του 2019, ο αγώνας για μόνιμη και σταθερή εργασία είναι αγώνας όλων, μόνιμων και αναπληρωτών. Η κοινωνία που θα αποδεχθεί τον ανταγωνισμό των αναπληρωτών ως ευλογία, δεν θα αργήσει να αναρωτηθεί και για την επέκτασή του στους μόνιμους.

Διεκδικούμε

  • Μαζικούς, μόνιμους διορισμούς για την κάλυψη όλων των αναγκών. Αποκλειστικά με την προϋπηρεσία και την ημερομηνία λήψης πτυχίου. Διορισμό όλων των αναπληρωτών. Πλήρη εργασιακά, εκπαιδευτικά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στους αναπληρωτές. Καμιά απόλυση – κανένας αναπληρωτής χωρίς δουλειά. Δημιουργία οργανικών θέσεων για όλες τις υπάρχουσες ειδικότητες εκπαιδευτικών. Πρόσληψη – τοποθέτηση εκπαιδευτικών των υπαρχουσών ειδικοτήτων σε όλα τα σχολεία. Πλήρη εξομοίωση όλων των αδειών σε σχέση με τους μόνιμους εκπαιδευτικούς (κανονικές, αναρρωτικές, μητρότητας, επαπειλούμενης κύησης, φοιτητικές κ.λπ.) με αποδοχές, προσμέτρηση της προϋπηρεσίας και των ενσήμων. Επίδομα ανεργίας για όλους μετά τη λήξη της σύμβασής τους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη των αναπληρωτών με αναγνώριση του συνόλου της προϋπηρεσίας τους.
  • Κατάργηση του ν.4589/2019 για το προσοντολόγιο. Μόνιμους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των αναγκών. Άμεσος διορισμός όλων των αναπληρωτών που έχουν υπογράψει έστω και μία σύμβαση στην εκπαίδευση αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία. Να προσμετρηθεί όλη η προϋπηρεσία της περσινής και φετινής σχολικής χρονιάς. ΟΧΙ στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

2. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ – ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Εκφράζουμε την πλήρη διαφωνία μας σε κάθε σκέψη για επαναφορά των πολιτικών αξιολόγησης. Η Κατάργηση του ΠΔ 152 αποτελεί νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στις δυνάμεις που απεργάζονται την κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων. Ενάντια στις δυνάμεις που σύμφωνα με τις νεοφιλελεύθερες επιταγές οραματίζονται το σχολείο του φόβου, της υποταγής και του άκρατου ανταγωνισμού.

Οι εκπαιδευτικοί δεν φοβόμαστε τις λέξεις. Εναντιωθήκαμε και εναντιωνόμαστε σε πολιτικές. Η αντίθεσή μας στην αξιολόγηση δεν είναι φοβία. Είναι η αγωνία μας και ο αγώνας μας για το δημόσιο σχολείο και τη δουλειά μας. Κάθε πολιτική, όποτε κι αν αυτή εκδηλωθεί, από αυτή την πλευρά θα την εξετάσουμε. Ούτε οι λέξεις ούτε οι ταμπέλες θα καθορίσουν τη στάση μας. Το περιεχόμενο είναι αυτό που θα μετρήσουμε. Και με βάση αυτό θα κινηθούμε. Θα παλέψουμε ενάντια σε κάθε πολιτική που θα προωθεί το σχολείο του φόβου. Αντίθετα, θα εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο για την οικοδόμηση του σχολείου της συνεργασίας.

Διακηρύσσουμε την αποφασιστικότητα μας να αντισταθούμε σε κάθε πολιτική που:

  • ενισχύει τον ανταγωνισμό, τον ατομικισμό και την αλληλο-υπονόμευση μεταξύ των εκπαιδευτικών,
  • κατηγοριοποιεί με κοινωνικά άδικο τρόπο τα σχολεία – αξιολογώντας τα στη βάση των επιδόσεων τους, παρά το γεγονός ότι αυτές καθορίζονται κυρίως κοινωνικά,
  • Κατηγοριοποιεί τους εκπαιδευτικούς με βάση την επίδοση των μαθητών τους και προετοιμάζει το έδαφος για την μισθολογική καθήλωση ή την απόλυσή τους,
  • καταπνίγει την ελεύθερη σκέψη των εκπαιδευτικών και στερεί από τα σχολεία τη δημιουργικότητα, την αφοσίωση και την επινοητικότητα των λειτουργών της,
  • Τυποποιεί και ελέγχει τη διδασκαλία μετατρέποντάς την από πολιτική πράξη σε τεχνική διαδικασία.
  • προωθεί την καταθλιπτική κυριαρχία της φροντιστηριακής παιδαγωγικής, δηλαδή της εκγύμνασης στις περιορισμένες δεξιότητες που απαιτούν τα τεστ,
  • ευνοεί την αυθαιρεσία των «στελεχών» έναντι των αξιολογούμενων,
  • δημιουργεί μια δεύτερη ζωή στα σχολεία, τη ζωή των «χαρτιών», των «πιστοποιήσεων», της συλλογής μορίων, και των «διδασκαλιών – θεατρικών παραστάσεων» μπροστά στους αξιολογητές,
  • αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα των σχολείων – π.χ. τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία, την κοινωνική ανισότητα των σχολικών επιδόσεων εν μέσω διογκούμενης φτώχειας και τις αλλαγές που επιφέρουν στην παιδική ηλικία και στη γνώση οι νέες τεχνολογίες.

Κάθε επαναφορά των πολιτικών αυτών θα μας βρει επίσης αντίθετους γιατί βλάπτει τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, καθώς προωθεί τις απολύσεις των εκπαιδευτικών και συνδέει το μισθό με τη βαθμολογία των αξιολογητών.

Οι πολιτικές αυτές, όπως κι αν ονομάζονται, χτίζουν το σχολείο του φόβου, της υποταγής, του ανταγωνισμού και του θεατρινισμού. Εμείς θέλουμε τα σχολεία να μετατραπούν σε κοινότητες εκπαιδευτικής πράξης που θα αγωνίζονται και θα δουλεύουν συλλογικά και δημοκρατικά για τη μείωση της σχολικής ανισότητας, την κριτική συνειδητοποίηση των μαθητών, τη βελτίωση των επιδόσεων και το σεβασμό της παιδικής ηλικίας.

ΑΠΕΡΓΙΑ -ΑΠΟΧΗ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ Η ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ

Την ώρα που το νέο σύστημα διορισμών και προσλήψεων απειλεί να αφήσει άνεργους χιλιάδες συναδέλφων αναπληρωτών ή να τους ξεσπιτώσει μετά από χρόνια εργασιακής περιπλάνησης, την ώρα που οι μισθοί των εκπαιδευτικών τελειώνουν πριν τελειώσει ο μήνας, αλλά καμία προοπτική αποκατάστασης των μνημονιακών απωλειών μας δεν συζητείται, σε αντίθεση με τη δικαίωση δικαστικών, ένστολων και πανεπιστημιακών, την ώρα που εδώ και δέκα χρονιά ούτε ένα νέο διδακτήριο δεν έχει κτισθεί και τα ήδη υπάρχοντα στενάζουν κάτω από το βραχνά της υποχρηματοδότησης των λειτουργικών τους αναγκών. Tην ίδια ώρα το υπουργείο μέσα από την υπουργική απόφαση για τον προγραμματισμό και την αποτίμηση τους εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας, καλεί ουσιαστικά στη σύναψη αρμονικών σχέσεων συνεργασίας μεταξύ της διοίκησης και εκπαιδευτικών επιβάλλοντας μια γραφειοκρατικά ελεγχόμενη και εξωτερικά επικαθορίζομενη διαδικασία. Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Από τη μία η επίσημη καταγραφή διαδικασιών που ήδη αναπτύσσονται σε πολλά σχολεία (ή η γραφειοκρατική διεκπεραίωση της σχετικής υποχρέωσης εκεί που απουσιάζουν) δεν προσθέτει τίποτα στη σχολική ζωή, πέρα από μία ακόμη υποχρέωση για τους εκπαιδευτικούς δίπλα στο αρχιπέλαγος όσων έχουν ήδη ανατεθεί, με τελευταίες προσθήκες τη διανομή των σχολικών γευμάτων και τη συγκρότηση τριμελών επιτροπών για την παραπομπή μαθητών στα ΚΕΣΥ.

Από την άλλη η υποβολή αυτής της καταγραφής στους συντονιστές εκπαιδευτικού έργου και η υποχρέωση να λάβουμε υπόψη μας τις παρατηρήσεις τους, συμβολίζει την αποκατάσταση ενός διαλόγου σε κλίμα συνεργασίας. Γιατί το να λάβουμε υπόψη μας τις παρατηρήσεις τους, δεν σημαίνει βέβαια να τις εκτελέσουμε, αλλά σημαίνει να τις υπολογίσουμε και να μην αδιαφορήσουμε γι’ αυτές. Αρά το λιγότερο που θα αντιμετωπίσουμε είναι μια ανούσια ανταλλαγή παρατηρήσεων-απόψεων μεταξύ σχολείων συντονιστών (ένα θέατρο σκιών) και το περισσότερο τον έντονο παρεμβατισμό κάποιων συντονιστών που τα σχολεία θα καταναλώνουν μεγάλο ποσοστό από το χρόνο και την ενέργειά τους για να αποκρούσουν.

Τα σχολεία δεν έχουν ανάγκη από το άδειο πουκάμισο μιας ακόμα γραφειοκρατικής δομής που τίποτα δεν μπορεί να συνεισφέρει στην βελτίωση τους. Τα σχολεία χωρίς εξωτερικούς καταναγκασμούς πρέπει να μετατραπούν σε κοινότητες εκπαιδευτικής πράξης που θα αγωνίζονται και θα δουλεύουν συλλογικά και δημοκρατικά για τη μείωση της σχολικής ανισότητας, την κριτική συνειδητοποίηση των μαθητών, τη βελτίωση των επιδόσεων και το σεβασμό της παιδικής ηλικίας.

Την προηγούμενη περίοδο μπορέσαμε να βάλουμε στον πάγο το αξιολογικό πλέγμα που κατέλυε κάθε προοπτική οικοδόμησης ενός δημοκρατικού σχολείου. Το σχολείο του φόβου (με την απειλή των απολύσεων ύστερα από δύο αρνητικές αξιολογήσεις), το σχολείο του ανταγωνισμού μεταξύ των εκπαιδευτικών (με τη στέρηση της μισθολογικής εξέλιξης για το 20% των εκπαιδευτικών με τη χαμηλότερη βαθμολογία), το σχολείο του ανταγωνισμού των σχολείων (με την υποχρέωση της ανάρτησης στο διαδίκτυο των πορισμάτων της αυτοαξιολόγησης κάθε σχολικής μονάδας) και το σχολείο της υποταγής των εκπαιδευτικών στους ανωτέρους (με την ανάγκη να γίνουμε αρεστοί στους αξιολογητές μας) δεν είναι εδώ. Αυτό όμως δεν αρκεί, αφού το σχολείο της εργασιακής ανασφάλειας και το σχολείο των κακοπληρωμένων εκπαιδευτικών υπονομεύει τις προσπάθειες για το δημοκρατικό σχολείο.

Δεν αρκεί γιατί ο νόμος 4547/2018 πάνω στον οποίο στηρίζεται η συγκεκριμένη Υ.Α. καθιερώνει– κατά τις επιταγές της έκθεσης του ΟΟΣΑ- την αξιολόγηση των στελεχών συμβάλλοντας στην κατεύθυνση εμπέδωσης κουλτούρας αξιολόγησης από τους εκπαιδευτικούς και κρατάει στη ζωή διαδικασίες που προωθούν τη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών ανοίγοντας τη όρεξη στους κήνσορες των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του επιχειρηματικού σχολείου της αγοράς, που καραδοκούν.

Σήμερα πρέπει να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να εξασφαλίσουμε την σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους τους συναδέλφους και να αποκαταστήσουμε μισθούς αξιοπρέπειας. Στη βάση αυτή οι πραγματικές διαδικασίες δημοκρατικού προγραμματισμού και αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας θα μπορέσουν να αναπτυχθούν με τρόπο που θα βελτιώνει ουσιαστικά το δημόσιο σχολείο και όχι σαν μια ακόμη υπαλληλική υποχρέωση.

  • Καλούμε τη ΔΟΕ να κηρύξει άμεσα και έγκαιρα απεργία αποχή και από τη διαδικασία προγραμματισμού και αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου.
  • Καλούμε τους συναδέλφους να μην συμπληρώσουν φόρμες αξιολόγησης στελεχών.
  • Ο Σύλλογος μας, όταν τα σχολεία τη νέα σχολική χρονιά θα βρεθούν μπροστά στην εφαρμογή των διαδικασιών «Προγραμματισμού και την Αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου», θα καλέσει τα μέλη του σε απεργία – αποχή από την εφαρμογή της υπουργικής απόφασης και θα παλέψει για τις ουσιαστικές προϋποθέσεις του δημοκρατικού σχολείου.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

Την κατάργηση του νόμου 4547/2018 και της Υπουργικής Απόφασης για τον προγραμματισμό και την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων.

3. ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Η ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΜΟΡΦΩΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Με τον Ν. 4547/2018 και ειδικότερα με τα άρθρα 10 και 11 προβλέπεται η σύσταση (σε κάθε σχολείο) είτε της Επιτροπής Διεπιστημονικής Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης και Υποστήριξης (Ε.Δ.Ε.Α.Υ.) είτε ομάδας εκπαιδευτικής υποστήριξης. Στα άρθρα 10 και 11 του Ν. 4547/2018 αναφέρεται επίσης ότι:

«Σε κάθε περίπτωση, για την αξιολόγηση και την έκδοση σχετικών αξιολογικών εκθέσεων – γνωματεύσεων από τα Κ.Ε.Σ.Υ., σύμφωνα με την παράγραφο 3, απαιτείται η: α) προηγούμενη της διενέργειας της αξιολόγησης υποβολή σχετικού αιτήματος των γονέων ή κηδεμόνων προς το Κ.Ε.Σ.Υ., β) αιτιολογημένη εισήγηση του συλλόγου διδασκόντων προς το Κ.Ε.Σ.Υ., από την οποία να προκύπτει ότι έγιναν όλες οι αναγκαίες υποστηρικτικές παρεμβάσεις από τη σχολική μονάδα του μαθητή, τα αποτελέσματα των παρεμβάσεων αυτών, καθώς και το βραχυχρόνιο πρόγραμμα παρέμβασης, το οποίο έχει συνταχθεί και υλοποιηθεί από την Ε.Δ.Ε.Α.Υ. ή την ομάδα εκπαιδευτικής υποστήριξης μαθητών της παραγράφου 2».

Το υπουργείο, παρατείνοντας τη διαχρονική υποστελέχωση των διαγνωστικών υπηρεσιών ειδικής αγωγής, προσπαθεί να μειώσει τον αριθμό των αιτήσεων διάγνωσης που δέχονται τα διαγνωστικά του κέντρα. Για να το καταφέρει προσθέτει, ως προϋπόθεση για τη διενέργεια της σχετικής αξιολόγησης από το αρμόδιο όργανο (νυν ΚΕΣΥ, πρώην ΚΕΔΔΥ), μία ακόμη εργασία στους εκπαιδευτικούς. Περιμένει ότι με τον τρόπο αυτό οι εκπαιδευτικοί θα αποφύγουν τη σχετική εργασία και έτσι τα σχετικά αιτήματα των γονέων θα μειωθούν.

Στην ουσία, σε όσα σχολεία δε λειτουργεί Ε.Δ.Ε.Α.Υ.- οι οποίες με ευθύνη του Υπ. Παιδείας είναι ελάχιστες – οι εκπαιδευτικοί μέσω των Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης, αναλαμβάνουν την ευθύνη να κάνουν την πρώτη διάγνωση(;), να διαμορφώσουν και να εφαρμόσουν βραχυχρόνια Εξατομικευμένα Προγράμματα Εκπαίδευσης (Ε.Π.Ε.) σε μαθητές που χρήζουν ειδικής εκπαιδευτικής υποστήριξης.

Το υπουργείο, με βάση τις οδηγίες ΟΟΣΑ-ΕΕ για πλήρη ένταξη δομών, εκπαιδευτικών και μαθητών ειδικής αγωγής στα γενικά σχολεία, χρησιμοποιεί και τα αντίστοιχα εκπαιδευτικά μοντέλα με εκπτωτικές λογικές στο οικονομικό, παιδαγωγικό και επιστημονικό πεδίο. Έτσι, κάθε σχολείο πρέπει να τα «καταφέρει» με ό,τι έχει. Επιπλέον, οι συνάδελφοι των τμημάτων ένταξης επιφορτίζονται με έναν κυριολεκτικά αβάσταχτο φόρτο εργασίας αφού, μεταξύ άλλων, καλούνται να υποστηρίζουν μαθητές, να συμμετέχουν σε πολλαπλές ομάδες εκπαιδευτικής υποστήριξης ή στις ΕΔΕΑΥ, να διαμεσολαβούν στην επικοινωνία με τα ΚΕΣΥ, να διαμορφώνουν διαφοροποιημένα – εξατομικευμένα προγράμματα και να συνεργάζονται με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς.

Την ίδια στιγμή, το 1ο ΚΕΣΥ Πειραιά, είναι σε τέτοιο βαθμό υποστελεχωμένο που είναι αδύνατον να ανταποκριθεί στα ήδη συσσωρευμένα από τις προηγούμενες χρονιές αιτήματα πόσο μάλλον στα νέα που θα προκύψουν την τρέχουσα σχολική χρονιά. Ακόμη χειρότερα το 2οΚΕΣΥ Πειραιά δεν λειτουργεί καθώς αυτή τη στιγμή έχει μόνο προϊστάμενο(!) και καθόλου προσωπικό αλλά και κτιριακές εγκαταστάσεις.

Θεωρούμε ότι η συγκρότηση των ομάδων εκπαιδευτικής υποστήριξης αποτελεί ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών με ιδιαιτερότητες. Η λειτουργία των ομάδων αυτών σε καμία περίπτωση δε θα προσφέρει επιπρόσθετο υποστηρικτικό έργο στα συγκεκριμένα παιδιά. Επιπλέον δε, επιφορτίζουν τον εκπαιδευτικό ΕΑΕ του σχολείου με έναν τεράστιο όγκο γραφειοκρατικού-διοικητικού έργου που τελικά θα αποβεί εις βάρος των  παιδιών που υποστηρίζει.

Καλούμε τους Συλλόγους Διδασκόντων να διαμορφώσουν το απαραίτητο για τους μαθητές υποστηρικτικό πλαίσιο, προσπερνώντας γραφειοκρατικούς και αξιολογικούς μηχανισμούς, λειτουργώντας κυρίως και πάνω από όλα ως εκπαιδευτικοί, όπως μέχρι σήμερα κάνουν στις παρεμβάσεις τους για τους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και για όλους τους μαθητές.

Οι Σύλλογοι διδασκόντων πρέπει να δεσμευτούν ότι θα αναλάβουν όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες και σε συνεργασία με το διδακτικό και ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου θα διαμορφώσουν το καταλληλότερο πλαίσιο υποστήριξης για κάθε παιδί, σε συνεργασία πάντα με τους αρμόδιους φορείς.

Τα όσα ορίζονται στις σχετικές διατάξεις κάτω από την πίεση και τις παρεμβάσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων στα ΚΕΣΥ και της ομοσπονδίας στο Υπουργείο Παιδείας – με εγκύκλιο του υπουργείου στις 28/2/2019- παραμένουν μέχρι τώρα παγωμένες ως προς το σκέλος της λειτουργίας των Ομάδων Υποστήριξης και της εκπόνησης των Βραχυχρόνιων Προγραμμάτων Παρέμβασης. Το πάγωμα δεν σημαίνει και κατάργηση των σχετικών διατάξεων. Το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να παρακολουθεί τις εξελίξεις και αντισταθεί σε κάθε προσπάθεια επαναφοράς της σχετικής διαδικασίας.

Δηλώνουμε ότι κόντρα στις επιδιώξεις του υπουργείου θα εξακολουθήσουμε να υποστηρίζουμε εμπράκτως τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας και ειδικότερα των μαθητών με αναπηρίες ή/και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, κάνοντας πολύ περισσότερα από όσα το επίσημο κράτος μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε. Ωστόσο δεν θα μπούμε σε λογικές και πρακτικές εκπτώσεων των μορφωτικών τους δικαιωμάτων.

Για αυτό απαιτούμε να εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις δημόσιας και δωρεάν ΕΓΚΑΙΡΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ, ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ Ή/ΚΑΙ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ, εντός των εκπαιδευτικών δομών του υπουργείου παιδείας.

  • Καλούμε τους Συλλόγους διδασκόντων να πιέζουν το ΚΕΣΥ ώστε αφενός να κάνει αποδεκτά αιτήματα διάγνωσης, αρκούμενο στην Περιγραφική Έκθεση, όταν το κρίνουν χρήσιμο ή απαραίτητο, και αφετέρου να παρακάμπτει τον τρίμηνο χρονικό περιορισμό σε επείγουσες περιπτώσεις.
  • Καλούμε, το ΔΣ της ΔΟΕ να κηρύξει απεργία – αποχή από τις διαδικασίες συγκρότησης και λειτουργίας των Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης, που προβλέπονται από τον Ν. 4547/2018.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

  • Κατάργηση του ν. 4547/2018 για τις νέες δομές εκπαίδευσης.
  • Μόνιμους- μαζικούς διορισμούς και στελέχωση όλων των δομών ειδικής αγωγής (ΚΕΣΥ, Ειδικά Σχολεία, Τμήματα Ένταξης).
  • Πλήρη παράλληλη στήριξη για κάθε μαθητή που την χρειάζεται με βάση τη διάγνωσή του.
  • Ικανοποίηση όλων των αιτημάτων για ΕΒΠ και σχολικό νοσηλευτή.
  • Απρόσκοπτη πρόσβαση της οικογένειας, χωρίς τα προαπαιτούμενα που ορίζει ο νέος νόμος για τις δομές, στις διεπιστημονικές ομάδες των ΚΕΣΥ, σε σύντομο χρόνο που να μην υπερβαίνει τις 30 μέρες.
  • Στελέχωση των σχολείων με το απαιτούμενο ΜΟΝΙΜΟ προσωπικό για την συστηματική υποστήριξη των μαθητών.
  • Ίδρυση κα λειτουργία 2ου Τ.Ε. σε όσες σχολικές μονάδες υπάρχει ο επαρκής αριθμός μαθητών που έχουν ανάγκη φοίτησης σε αυτά και στελέχωση των δεύτερων τμημάτων ένταξης στις σχολικές μονάδες έχουν δεύτερο τμήμα.
  • Από τα ΚΕΣΥ να κάνουν αποδεκτά αιτήματα αξιολόγησης από τους γονείς με μόνη προϋπόθεση την Περιγραφική Έκθεση και να προσπερνούν την τρίμηνη καθυστέρηση όταν το σχολείο υποστηρίζει τον επείγοντα χαρακτήρα συγκεκριμένων περιπτώσεων.

4. ΔΙΧΡΟΝΗ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Πέρασε πάνω από ένας χρόνος από την ψήφιση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης (αρ.33 του ν. 4521/2018) και ουσιαστικά κάποιοι μήνες από την αρχική εφαρμογή της.

Η θεσμοθέτηση του δίχρονου υποχρεωτικού Nηπιαγωγείου αποτελεί νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος και νόμο του κράτους από πέρυσι. Στη φετινή σχολική χρονιά εντάχθηκαν άλλοι 114 Δήμοι ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό στους 298 επί του συνόλου των 325 δήμων της χώρας, (αφού 184 δήμοι έχουν ήδη ενταχθεί στη δίχρονη Προσχολική Εκπαίδευση κατά το τρέχον πρώτο σχολικό έτος εφαρμογής του νόμου).

Ο δρόμος για την εφαρμογή της όμως είναι στρωμένος με αγκάθια. Σφυροκοπούν κατά της εφαρμογής της, ιδιωτικά συμφέροντα, οι Δήμοι μέσω της ΚΕΔΕ αλλά και πολιτικές αντιλήψεις που επιθυμούν το Νηπιαγωγείο να είναι στην αγκαλιά των Δήμων και των ιδιωτών και η προσχολική αγωγή ενιαία για τα παιδιά από 0-6 χρονών χωρίς καν εκπαιδευτική εποπτεία. Όλοι αυτοί συγκροτούν ένα ενιαίο και αδιάρρηκτο τείχος, που αναπροσαρμόζεται ανά περιόδους και ανά αιτήματα. Εργαζόμενοι στους Δήμους, ιδιοκτήτες παιδικών σταθμών, Δήμοι και Δήμαρχοι όλων των πολιτικών αποχρώσεων, κόμματα και παρατάξεις ενώνουν τις δυνάμεις τους κατά της εφαρμογής της υποχρεωτικής δίχρονης δημόσιας προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης.

Τα επιχειρήματά τους σαθρά, συντεχνιακά βάλουν κατά του Νηπιαγωγείου και των νηπιαγωγών αποκαλύπτοντας τη σκοπιμότητα των αιτημάτων τους. Στο παιχνίδι αυτό χρησιμοποιήθηκαν, εκτός από τα παιδιά, και οι εργαζόμενοι στους παιδικούς σταθμούς. Αφού μίλησαν για απώλεια θέσεων εργαζομένων, ξέχασαν να αναφέρουν ότι σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας τους χρειάζονται παραπάνω προσωπικό, αν δοθούν οι θέσεις των προνηπίων σε μικρότερα παιδιά. Ξέχασαν επίσης να αναφέρουν, πόσα παιδιά έως τεσσάρων ετών δε βρίσκουν θέση σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς και αναγκάζονται να πληρώσουν ιδιωτικούς.

Από την άλλη, το Υπουργείο και η Κυβέρνηση, αν και ψήφισαν το νόμο, παραμένουν θεατές στην υλοποίησή του, αφού δεν έχουν παρουσιάσει μέχρι τώρα ένα γενναίο πρόγραμμα χρηματοδότησης της σχολικής στέγης για τα νηπιαγωγεία και ούτε έχουν δείξει την ανάλογη τόλμη και πρωτοβουλία στην αξιοποίηση χώρων του Δημοσίου ώστε να υλοποιηθεί άμεσα και με όρους υψηλού επιπέδου η εφαρμογή της.

Το εκπαιδευτικό κίνημα με κινητοποιήσεις, απεργίες, υπομνήματα και παραστάσεις διαμαρτυρίας, χρόνια τώρα θέτει το αίτημα για δίχρονη, ποιοτική, δημόσια δωρεάν υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4-6, ως μέρος της 14χρονης ενιαίας εκπαίδευσης.

Τι σημαίνει όμως για μας η ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ως πεδίο διεκδικήσεων-αγώνων και κατακτήσεων για το Δημόσιο σχολείο

α) Υγιεινή και ασφάλεια (κτιριακές υποδομές-εξοπλισμός εξωτερικού και εσωτερικού χώρου, αναλογία τετραγωνικών – παιδιών)

Η διάταξη νόμου που ψηφίστηκε στις 23/4/19 «Συνέργειες Πανεπιστημίων και ΤΕΙ» περιλαμβάνει άρθρο, που αναφέρεται στην τοποθέτηση ελαφρού τύπου κατασκευών (των οποίων οι τεχνικές προδιαγραφές ορίζονται από την ΚτΥπ), προκειμένου να λυθεί το κτιριακό πρόβλημα στέγασης των νηπίων. Φυσικά το κτιριακό πρόβλημα των νηπιαγωγείων παραμένει το πιο οξύ στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά το σημαντικό είναι ότι μπορεί να ξεκινήσει μια διαδικασία (με προϋπόθεση τη σύγκρουση με τις μνημονιακές πολιτικές περικοπών) για την επίλυση του, αφήνοντας κατά μέρος την αναβλητικότητα των Δημάρχων που επί σειρά ετών ενδιαφέρονται μόνο για το πελατειακό καθεστώς των βρεφονηπιακών σταθμών αλλά και για τα παιδιά- πελάτες -voucher.

Το ζήτημα αυτό πρέπει να αποτελέσει πεδίο αγώνων για το συνδικαλιστικό κίνημα απέναντι

  • στα δημοτικά συμβούλια, στους Δήμους, το Υπουργείο και την ΚτΥπ,
  • στην κυβέρνηση για τη διεκδίκηση και την παραχώρηση δημοσίων οικοπέδων από το Υπερταμείο,
  • στο Υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση για αλλαγές χρήσης οικοπέδων άλλων Υπουργείων, της εκκλησίας, του Στρατού, των Πανεπιστημίων ή ακόμη και σε απαλλοτριώσεις οικοπέδων που υπάρχουν σε πολλούς Δήμους και είναι σε αχρησία ή εγκαταλελειμμένα.

ώστε να διεκδικήσουμε και να επιτύχουμε την κατασκευή σύγχρονων Νηπιαγωγείων που θα ανταποκρίνονται στις βιολογικές και κοινωνικοσυναισθηματικές ανάγκες των παιδιών.

Σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν 670 νέες αίθουσες (ελαφριάς κατασκευής ). Η τοποθέτηση των προκατασκευασμένων αιθουσών μπορεί γίνει από τους Δήμους είτε από την ΚτΥπ σε σχολικές αυλές αλλά και σε αδόμητα γήπεδα του Δημοσίου, των Ο.Τ.Α. ή της ΚΤ.ΥΠ. Α.Ε., που παραχωρούνται από τον κύριό τους για το σκοπό αυτό στην αναθέτουσα αρχή».

β) Αναλογία παιδιών – εκπαιδευτικού, στήριξη του νηπιαγωγείου με τμήματα ένταξης σε κάθε νηπιαγωγείο και εξειδικευμένο ειδικό και βοηθητικό προσωπικό, παράλληλες στηρίξεις

Η αναλογία παιδιών για το νηπιαγωγείο μειώθηκε με σχετική διάταξη του άρθρου 74 του ν. 4589/2019 (ΦΕΚ 13Α) στα 22 παιδιά ανά τμήμα, παραμένει ωστόσο πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας η μείωση του αριθμού των παιδιών σε 15 στο νηπιαγωγείο και στην Α΄ Δημοτικού. Στο ΦΕΚ όμως αναφέρεται πως στην περίπτωση 1) που τα παιδιά δε χωράνε, 2) δεν υπάρχει η αίθουσα για δημιουργία νέου τμήματος ή ακόμη 3) περισσεύουν παιδιά μετά από μετακινήσεις σε όμορα Νηπιαγωγεία τις οποίες πραγματοποιεί η τριμελής επιτροπή, τότε μπορεί ο ανώτατος αριθμός ανά τμήμα να αγγίξει τους 25 μαθητές!

Η πρόσφατη πρόσκληση του Υπουργείου για προτάσεις δημιουργίας τμήματος ένταξης στα Νηπιαγωγεία αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως ο νομοθέτης αγνοεί πως στα νηπιαγωγεία υπάρχει μεγάλος αριθμός μαθητών που χρειάζεται υποστήριξη αλλά μέχρι να αξιολογηθούν από δημόσιο φορέα ώστε να πάρουν τη διάγνωση που χρειάζεται για το τμήμα ένταξης, απαιτείται πάνω από τη μισή, ίσως και ολόκληρη την α΄ σχολική χρονιά. Αγνοεί επίσης ότι οι τρεις γνωματεύσεις που απαιτούνται για την ίδρυση του ΤΕ σε ένα νηπιαγωγείο αφορούν τις περισσότερες φορές σε μαθητές που δε θα φοιτήσουν στο νηπιαγωγείο την επόμενη χρονιά καθώς θα έχουν πάει στο δημοτικό σχολείο.

Η άμεση υλοποίηση των αιτημάτων που διατυπώθηκαν στην 1η και 2η Πανελλαδική Συνάντηση Νηπιαγωγών αλλά και η ομόφωνη σχεδόν απόφαση της 86ης Γ. Συνέλευσης Αντιπροσώπων της ΔΟΕ για δημιουργία τμημάτων ένταξης σε κάθε νηπιαγωγείο και η στελέχωσή τους με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, όπως και η δημιουργία τμημάτων υποδοχής αλλά και η ικανοποίηση καθ΄ ολοκληρία του αιτήματος των γονέων για δημόσια υποστήριξη των παιδιών (παράλληλες στηρίξεις, ΕΒΠ, σχολικούς νοσηλευτές) μπορούν μαζικά να διεκδικηθούν μαζί με τους γονείς και να αποτελέσουν απτό δείγμα ότι η υποχρεωτικότητα μπορεί να αναβαθμίσει το δημόσιο σχολείο.

γ) Μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό

Χρόνια τώρα τα σχολεία μας κρατιούνται όρθια από τους αναπληρωτές. Τους ελαστικά εργαζόμενους που χωρίς αυτούς η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, δε θα υπήρχε. Οι αναπληρωτές/τριες (και στα νηπιαγωγεία τις περισσότερες φορές) είναι αυτοί/ες που θα στηρίξουν τη λειτουργία του, ιδιαίτερα στην επαρχία.

Δημόσιο σχολείο σημαίνει μόνιμο προσωπικό που θα έχει τοποθετηθεί έγκαιρα. Οι λογικές του προσοντολογίου και του μη άμεσου διορισμού όλων αυτών που στελέχωσαν τα σχολεία μας στις εσχατιές της χώρας αντανακλούν το περιεχόμενο της εκπαίδευσης που κάποιοι ονειρεύονται κρυφά και κάποιοι φανερά.

Οφείλει να αποτελέσει πεδίο αγώνων για το συνδικαλιστικό κίνημα ο μόνιμος διορισμός νηπιαγωγών στα νέα τμήματα που θα δημιουργηθούν με την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικότητας καθώς και η πλήρης ανάπτυξη του δίχρονου δημόσιου υποχρεωτικού Νηπιαγωγείου (τμήματα ένταξης, παράλληλες στηρίξεις, τμήματα υποδοχής, δάσκαλοι μητρικής γλώσσας, ψυχολόγοι) με μόνιμο βοηθητικό προσωπικό.

Η μάχη για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής δημοσίας και δωρεάν προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης είναι κρίσιμη για τη νίκη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του δημοσίου σχολείου.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

  • Ενιαία δημόσια δωρεάν δεκατετράχρονη εκπαίδευση (ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό σχολείο και δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4 έως 6 στο δημόσιο Νηπιαγωγείο).
  • Άμεση γενίκευση σε όλη τη χώρα της 2χρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής και Εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά. Δυο νηπιαγωγοί για κάθε ολοήμερο νηπιαγωγείο. Να εγγραφούν όλα τα παιδιά, νήπια και προνήπια, 4-6 ετών, στα δημόσια Νηπιαγωγεία.
  • Να εξασφαλιστεί η λειτουργία όλων των Νηπιαγωγείων, χωρίς να χαθεί κανένα τμήμα. Καμία υποχρεωτική μετακίνηση παιδιών. Βασική μας θέση τα 15 νήπια ανά τμήμα.
  • Την άμεση λειτουργία όλων των αναγκαίων Τμημάτων Ένταξης και Τμημάτων Υποδοχής και την ικανοποίηση όλων των αιτήσεων για Παράλληλη Στήριξη με μία/έναν νηπιαγωγό ανά παιδί.
  • Αντισταθμιστικό ολοήμερο νηπιαγωγείο με συνεχές και ενιαίο πρόγραμμα χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις. Εγγραφή στα ολοήμερα τμήματα όλων των παιδιών που οι γονείς τους το επιθυμούν.
  • Άμεση χρηματοδότηση των Νηπιαγωγείων από τις Σχολικές Επιτροπές για όλα τα αναλώσιμα. Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών.

5. ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΑ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ

Στο στόχαστρο των διεκδικήσεων του κλάδου θα πρέπει να μπει η διεκδίκηση πραγματικών και ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς μας. Είναι γνωστό ότι, μεταξύ άλλων, ο 13ος και 14ος μισθός καταργήθηκαν με τους μνημονιακούς νόμους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, την περίοδο 2010-2014. Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η λιτότητα συνεχίστηκε και οι απώλειες στο ετήσιο εισόδημα μας συνεχίζουν να κυμαίνονται από το 20% ως και το 40% . Σε κάθε περίπτωση για τους περισσότερους ο μήνας δεν βγαίνει.

Η διεκδίκηση της κάλυψης των μισθολογικών απωλειών πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε Σωματείου, κάθε εργαζόμενου. Οι εκπαιδευτικοί είμαστε πάρα πολλοί για να ελπίζουμε ότι μπορούμε να ενταχθούμε στην παρέα των προνομιούχων, όπως αποφάσισαν οι δικαστικοί για τους εαυτούς τους και τους συμμάχους τους των ειδικών μισθολογίων. Ο αγώνας για την επίτευξη του στόχου μας δεν είναι υπόθεση μιας ριξιάς. Από την άλλη όμως, αν θέλουμε να έχουμε πιθανότητες επιτυχίας, δεν μπορούμε να αρκεστούμε στην εθιμοτυπία της συνδικαλιστικής δράσης. Το σωματείο οφείλει άμεσα να υπενθυμίσει σε όλη την κοινωνία ότι η κατάργηση των αντεργατικών μέτρων των μνημονίων για να είναι δίκαιη πρέπει να είναι και καθολική. Το σωματείο μας οφείλει άμεσα να υπενθυμίσει σε όλη την κοινωνία ότι μονάχα με την αύξηση των μισθών και της αντίστοιχης κατανάλωσης θα μειωθεί η ανεργία. Όλοι μας οφείλουμε να διατρανώσουμε με τον πιο ηχηρό τρόπο ότι η επαναφορά των δώρων αποτελεί την πιο άμεση διεκδίκησή μας.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

  • Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας.
  • Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.
  • Καταβολή των αναδρομικών σε όλους του δικαιούχους.

5. Ο ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ

ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΟΥ Π.Τ.Δ.Ε. ΠΑΤΡΑΣ ΜΕ ΤΟ Τ.Ε.Ι. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!

Με το πολυνομοσχέδιο «Συνέργειες Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι., πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πειραματικά σχολεία, Γενικά Αρχεία του Κράτους και λοιπές διατάξεις», που ψηφίστηκε αιφνιδιαστικά και δίχως διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα, η κυβέρνηση προώθησε ανάμεσα σε μια σειρά συγχωνεύσεων τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ και τη συγχώνευση του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Πάτρας με το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδας (άρθρα 36 και 47).

Το νέο τμήμα που προέκυψε μετονομάστηκε σε Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας. Η συγκεκριμένη συγχώνευση εντάσσεται στο ευρύτερο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο που επιδιώκει να απαξιώσει τις προπτυχιακές σπουδές, αποδεσμεύοντας από το πτυχίο τα επαγγελματικά δικαιώματα και κατακερματίζοντας τη γνώση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η συγκεκριμένη συγχώνευση υποβαθμίζει την Παιδαγωγική Επιστήμη, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για το μέλλον του δημοτικού σχολείου και αποτελεί επικίνδυνη εξέλιξη για το μέλλον των Παιδαγωγικών Τμημάτων, αλλά και για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων αυτού του τμήματος και των εν ενεργεία δασκάλων.

Τίθενται σοβαρά ερωτήματα για το ποιο ακριβώς θα είναι το επιστημονικό πεδίο σπουδών του νέου τμήματος και ποια θα είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων του. Αυτά του δάσκαλου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ή αυτά του κοινωνικού λειτουργού;

Το παράταιρο «πάντρεμα» δύο διαφορετικών επιστημονικών αντικειμένων σε ένα πρόγραμμα σπουδών, οδηγεί στην υποβάθμιση και των δύο αντικειμένων. O σχεδιασμός αυτός ανοίγει το δρόμο για την πλήρη υποβάθμιση της Παιδαγωγικής Επιστήμης, των δικαιωμάτων των φοιτητών και των αποφοίτων των Παιδαγωγικών Τμημάτων, αποτελεί πέραν όλων των άλλων, σημαντικό βήμα για την απόσπαση της πιστοποίησης της Παιδαγωγικής Επάρκειας από τις Παιδαγωγικές Σχολές

Η συγκεκριμένη εξέλιξη εντάσσεται στις γενικότερες αντιεκπαιδευτικές αλλαγές για το σχολείο που προωθεί η κυβέρνηση. Με το συγκεκριμένο πιλοτικό της εγχείρημα, η κυβέρνηση δοκιμάζει αντιδράσεις και αντιστάσεις εκπαιδευτικού και φοιτητικού κινήματος, προκειμένου να προχωρήσει σε γενικεύσεις αυτών των εγχειρημάτων. Την ίδια στιγμή, η επιδίωξη του υπ. Παιδείας να «στρατεύσει» ενεργά στις επιλογές του μερίδα πανεπιστημιακών (μέσα από αποφάσεις θεσμικών οργάνων), προσδίδοντας «επιστημονικότητα» και «κύρος» στα εγχειρήματά του, είναι μια επικίνδυνη εξέλιξη και αποτελεί βαθιά αντιεπιστημονική εκτροπή για τα ιδρύματα που θα συνηγορήσουν σε αυτήν την προσπάθεια μετάλλαξης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των αποφοίτων τους.

Με βάση την συγχώνευση αυτή, ανοίγει ο δρόμος για ανάλογες συγχωνεύσεις στο μέλλον, με ορατό τον κίνδυνο της σύγχυσης των επιστημονικών πεδίων των τμημάτων, ανακατατάξεων με αρνητικό πρόσημο για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων και δυσοίωνες προοπτικές για το μέλλον των Παιδαγωγικών Τμημάτων, των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους, των επαγγελματικών δικαιωμάτων των εν ενεργεία δασκάλων αλλά και τη δομή και τον προσανατολισμό του δημοτικού σχολείου.

Καλούμε το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης να ανακαλέσει την απόφασή του για τη συγχώνευση των δύο τμημάτων.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

  • Την άμεση ανάκληση της συγχώνευσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Πάτρας με το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδας.
  • ΟΛΑ τα επαγγελματικά δικαιώματα να απορρέουν από το βασικό πτυχίο
  • Αναβάθμιση-ενίσχυση της λειτουργίας και του ρόλου των Παιδαγωγικών Τμημάτων.
  • Κατάργηση του ν. 4589/2019 για το προσοντολόγιο. Μόνιμους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των αναγκών. Άμεσος διορισμός όλων των αναπληρωτών που έχουν υπογράψει έστω και μία σύμβαση στην εκπαίδευση αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία. Να προσμετρηθεί όλη η προϋπηρεσία της περσινής και φετινής σχολικής χρονιάς. ΟΧΙ στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

6. Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

(ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ, ΚΤΗΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ, ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΦΟΡΕΙΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΧΩΡΩΝ, ΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ)

ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ

Είναι γεγονός πως η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης ήταν παρούσα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πολύ πριν την κρίση. Την προηγούμενη δεκαετία, 2001-10, παρά το γεγονός πως τα οικονομικά της χώρας ήταν σε καλύτερη κατάσταση, δεν δόθηκε η αναγκαία οικονομική υποστήριξη στη δημόσια εκπαίδευση. Οι δημόσιες δαπάνες έμειναν καθηλωμένες για πολλά χρόνια, ακόμα και τα χρόνια της λεγόμενης «ανάπτυξης», κάτω από το 3,5% επί του ΑΕΠ. Και αυτό παρά τις διακηρύξεις των τότε κυβερνήσεων ότι θα φτάσουμε το στόχο του 5 %, δηλ. το μέσο όρο των δαπανών στις χώρες της Ε.Ε.

Στα χρόνια των μνημονίων η δραματική καταβύθιση των δημόσιων δαπανών ως αποτέλεσμα των κλειδωμένων μνημονιακών πολιτικών όχι μόνο σε ποσοστό επί του ΑΕΠ αλλά και σε απόλυτους αριθμούς οδήγησε στην συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου (συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων), στην σχεδόν δεκάχρονη απουσία μόνιμων διορισμών, στην κυριαρχία των προγραμμάτων ΕΣΠΑ που έρχονται και παρέρχονται, στην μείωση των κονδυλίων για τις λειτουργικές δαπάνες, στον περιορισμό των πολιτικών αντισταθμιστικής εκπαίδευσης κ.λπ.

Διεκδικούμε :

  • Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π. με ταυτόχρονη πλήρη απορρόφηση και αξιοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων.
  • Σημαντική αύξηση των κρατικών επιχορηγήσεων για τις λειτουργικές ανάγκες των σχολείων και τις μικροεπισκευές και συντηρήσεις των κτηρίων.
  • Πλήρη οικονομική στήριξη όλων των δράσεων που συμβάλλουν στην υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

ΚΤΗΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ

Η απουσία μέριμνας της πολιτείας για τη σχολική στέγη σε όλα τα χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών έχει εντείνει τα προβλήματα στέγασης των δημόσιων σχολικών μονάδων. Η απουσία οργανωμένου σχεδίου για τη σχολική στέγη από το 2009 κι έπειτα σε συνδυασμό με την κατάργηση του Ο.Σ.Κ. και τη μεταφορά όλης της αρμοδιότητας για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση σχολικών κτηρίων – υποδομών στους Δήμους (χωρίς να συνοδεύεται μάλιστα από την απαιτούμενη χρηματοδότηση) είχε επιπτώσεις ολέθριες για την εκπαίδευση. Η θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης το 2018 ανέδειξε τον τεράστιο όγκο αναγκών σε νέα σχολικά κτήρια.

Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, η υπονομευτική στάση πολλών Δήμων, με πολύ πρόσφατη την ανακοίνωση της Κ.Ε.Δ.Ε. σε αυτήν ακριβώς την απόλυτα αρνητική κατεύθυνση, στο θέμα της υλοποίησης προγραμμάτων σχολικής στέγης για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης αναδεικνύει την ανάγκη λήψης δραστικών και, κυρίως, αποτελεσματικών μέτρων που θα δίνουν απαντήσεις με θετικό πρόσημο στο κομβικής σημασίας για το δημόσιο σχολείο, ζήτημα της σχολικής στέγης.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

  • Την άμεση αντιμετώπιση του κτηριακού ζητήματος των σχολείων, από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.
  • Τη δημιουργία ενός δημόσιου φορέα που θα είναι υπεύθυνος για τη σχολική στέγη ο οποίος θα έχει όλο το φάσμα των αρμοδιοτήτων (σχεδιασμό – υλοποίηση – ανέγερση σχολικών κτηρίων) και θα χρηματοδοτείται αποτελεσματικά.
  • Άμεση απαλλοτρίωση οικοπέδων και ανέγερση σύγχρονων εκπαιδευτικών δομών με δαπάνες από τον Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό.

ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΦΟΡΕΙΣ – ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΧΩΡΩΝ

Το τελευταίο χρονικό διάστημα με αφορμή το απαράδεκτο γεγονός της υποβολής μηνύσεων από την Πυροσβεστική κατά Διευθυντών/Προϊσταμένων σχολικών μονάδων για παράβαση του άρθρου 7 του Π.Δ. 71/1988 σε συνδυασμό με το άρθρο 433 του Ποινικού Κώδικα (το οποίο προβλέπει κράτηση μέχρι τριών μηνών) σε περίπτωση, που εμφανίζει προβλήματα το σύστημα πυρασφάλειας, έγινε φανερό το πρόβλημα της αποσαφήνισης των αρμοδιοτήτων των φορέων που εμπλέκονται στη λειτουργία του δημόσιου σχολείου.

Στην προκειμένη περίπτωση σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος 7 της Πυροσβεστικής Διάταξης 13/2013, «Την ευθύνη για την τοποθέτηση, συντήρηση και καλή λειτουργία όλων των προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων και μέσων πυροπροστασίας σε όλες τις επιχειρήσεις, εκμεταλλεύσεις και εργασίες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα έχει ο εργοδότης που στην παρούσα και τις κείμενες διατάξεις πυροπροστασίας είναι ο ιδιοκτήτης − εκμεταλλευτής, ή (κατά νόμο) υπεύθυνος. Σε κάθε περίπτωση εφαρμόζεται ο Ν. 3850/2010 όπως κάθε φορά ισχύει

Σύμφωνα με τον Ν. 3850/2010, άρθρο 3 παράγραφος 2,  ορίζονται σε σχέση με τον Δημόσιο Τομέα τα παρακάτω: «Για την εφαρμογή του παρόντος στο Δημόσιο, τα ΝΠΔΔ και ΟΤΑ ως «επιχείρηση» ή «εργοδότης» νοείται «Υπουργείο, Περιφέρεια, Νομαρχία ή άλλη αυτοτελής ή αποκεντρωμένη Δημόσια Υπηρεσία, Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου ή Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης».

Σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω, αποδέκτες των μηνύσεων με αιτιολογία τη μη τήρηση των αρχικών όρων πυρασφαλείας, είναι οι Διευθυντές των Σχολικών Μονάδων που φαίνεται να θεωρούνται (κατά παράβαση των ανωτέρω) εργοδότες.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

  • Να καθορίζεται με σαφήνεια η ευθύνη του κράτους και των Δήμων, σε ότι αφορά τη λειτουργία των σχολικών μονάδων και δεν άπτεται του παιδαγωγικού – διοικητικού έργου.
  • Την άμεση απόσυρση των μηνύσεων κατά των Διευθυντών των σχολικών μονάδων από την Πυροσβεστική Υπηρεσία, της οποίας τα στελέχη όφειλαν να γνωρίζουν ότι οι ευθύνες που καταλογίζουν ανήκουν στους Δήμους και όχι στους εκπαιδευτικούς.
  • Την άμεση παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας στην κατεύθυνση της αποκατάστασης της νομιμότητας, διαφυλάσσοντας την αξία του εκπαιδευτικού έργου και τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι ουδεμία αρμοδιότητα έχουν για τα ζητήματα πυρασφάλειας και γενικότερα ζητήματα ασφάλειας των εργασιακών χώρων.
  • Την δραστηριοποίηση του Υπουργείου Εσωτερικών στην κατεύθυνση υλοποίησης προγραμμάτων ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους (από τη στιγμή που η ευθύνη της υλικοτεχνικής υποδομής των σχολείων ανήκει στους Δήμους).
  • Τη διενέργεια λεπτομερούς ελέγχου όλων των διδακτηρίων και την έκδοση πιστοποιητικών περί τήρησης των όρων υγιεινής και ασφάλειας.
  • Την πραγματοποίηση ουσιαστικών ελέγχων και την έκδοση πιστοποιητικών καταλληλότητας για όλα τα σχολικά κτήρια.
  • Τη θέσπιση  μητρώου ελέγχων, επισκευών και συντήρησης για όλα τα σχολικά κτήρια που θα επικαιροποιείται περιοδικά.

ΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σχολικές μονάδες με δυσμενέστατες επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία τους είναι οι διενέξεις που δημιουργούνται στο πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών (π.χ. θέματα εισόδου γονέων στο σχολείο, βαθμολογίας μαθητών κλπ.).

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις, την απομάκρυνση των εκπαιδευτικών από το χώρο του σχολείου σε ώρα λειτουργίας του για να βρεθούν, αναγκαστικά, σε χώρους αστυνομικών τμημάτων για την κάθε είδους διαχείριση τέτοιων δυσάρεστων περιστατικών και την κατάθεση μηνύσεων σε βάρος τους για ενέργειες που εκτελούν στο πλαίσιο των καθηκόντων τους.

Ανοιχτά επίσης παραμένουν πολλά ζητήματα που ενέχουν τον κίνδυνο απόδοσης ευθυνών προς τους εκπαιδευτικούς. Η Δ.Ο.Ε. και κατά το παρελθόν είχε τονίσει την ανάγκη της σύνταξης κανονισμού λειτουργίας των σχολείων μέσω του οποίου θα λύνονταν βασικά ζητήματα ορίων ευθύνης. Αυτό μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει με δυσάρεστα για το εκπαιδευτικό έργο και τους εκπαιδευτικούς αποτελέσματα.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

  • Τη θεσμοθέτηση της δυνατότητας τα σχολεία να συντάσσουν τους κανονισμούς λειτουργίας τους με βάση τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε σχολικής κοινότητας και τις ανάγκες κάθε σχολικής μονάδας.

Γ. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

Στο δρόμο των κινητοποιήσεων του περασμένου Γενάρη, αποφασίζουμε να κλιμακώσουμε τη σύγκρουση από τη μεριά των εργαζόμενων. Απέναντι στη φτώχεια και τη λιτότητα, απέναντι στον αέναο κύκλο της αδιοριστίας πρέπει να ανοίξει ένας νέος κύκλος αγώνων, ένας νέος κύκλος άνθισης των εκπαιδευτικών, των εργατικών και λαϊκών αγώνων και διεκδικήσεων. Αυτός μονάχα μπορεί να δώσει μικρές και μεγάλες νίκες. Στην εκπαίδευση το ξέρουμε καλά, με το μπλοκάρισμα της εφαρμογής της αξιολόγησης, τη νίκη του αγώνα των απολυμένων εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας, την αποτροπή των υποχρεωτικών μετακινήσεων, την προσμέτρηση της ώρας σίτισης ως διδακτικής για όλους τους εκπαιδευτικούς. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να συγκροτήσουμε ένα πλατύ, ενωτικό, κοινωνικοπολιτικό και αγωνιστικό μέτωπο με στόχους άμεσους και πιο μακρινούς: από την πρόσληψη των αναπληρωτών και τον 13ο -14ο μισθό ως την ανατροπή των μνημονίων και του Συμφώνου για το ευρώ. Παύση πληρωμών του  χρέους – μη αναγνώριση του χρέους, διεθνιστικός αγώνας και ρήξη-έξοδος με την ΟΝΕ και την Ε.Ε.

  • Οργάνωση των αναγκαίων αγώνων με αίτημα τους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία. Το κίνημα του Γενάρη ενάντια στο προσοντολόγιο – χωρίς να απεμπολεί τον αγώνα για την κατάργησή του- πρέπει να μετατραπεί σε κίνημα διορισμών ώστε να σπάσει ο κύκλος της αδιοριστίας και της ταυτόχρονης διόγκωσης της ανασφαλούς ελαστικής εργασίας. Συμμετέχουμε στην κινητοποίηση της 23ης Μαΐου στο Υπουργείο Παιδείας.
  • Απεργία – Αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης/αυτοαξιολόγησης.
  • Άμεση προκήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων σε κάθε περίπτωση ανακοίνωσης και προσπάθειας εφαρμογής αντιεκπαιδευτικών/αντιλαϊκών μέτρων (αύξηση ωραρίου, αύξηση μαθητών ανά τμήμα, προώθηση αξιολόγησης κλπ.).
  • Δίνουμε τη μάχη, μαζί με τους γονείς, για τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας, συγκροτούμε ένα ισχυρό μέτωπο παιδείας και μπλοκάρουμε κάθε απόπειρα υποχρεωτικών μετακινήσεων μαθητών, δημιουργίας πληθωρικών τμημάτων, διαγραφής μαθητών από το ολοήμερο.
  • Συμβάλουμε σε κάθε πανεργατικό αγωνιστικό- απεργιακό συντονισμό σε ισότιμη βάση και με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες, για την ανατροπή των αντεργατικών, αντιλαϊκών πολιτικών και στήριξη του κινήματος για την προάσπιση του δικαιώματος στη στέγη, την ενέργεια, το νερό.

Ο Πρόεδρος της Γ.Σ.

Νίκος Χάνος