Όλες/Όλοι στην πορεία Δευτέρα 17/Νοέμβρη
Προσυγκέντρωση στις 4:00 μ.μ. μεταξύ πλατείας Κοραή και παλιάς Βουλής (άγαλμα Κολοκοτρώνη), πίσω από τα φοιτητικά μπλοκ, στο πανό του Συλλόγου
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 ξέσπασε μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι της επτάχρονης δικτατορίας. Απέναντι στη λογοκρισία, την κατάργηση πολιτικών ελευθεριών, τις συλλήψεις, τα βασανιστήρια και τον φόβο που είχε επιβάλει το καθεστώς. 52 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο δεν είναι επετειακό μνημόσυνο· είναι ζωντανή κραυγή αντίστασης. Είναι η υπενθύμιση πως όταν η κοινωνία ασφυκτιά, όταν η αδικία γίνεται κανόνας, τότε ο λαός και η νεολαία σηκώνουν το κεφάλι και γράφουν ιστορία. Το σύνθημα: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» που δονούσε τους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο δεν ανήκει στο παρελθόν. Είναι απαίτηση του σήμερα.
Σήμερα που η απειλή ενός γενικευμένου πολέμου είναι πλέον υπαρκτή. Όταν ήδη μετράμε 1,5 εκατ. νεκρούς στο μέτωπο Ρωσίας-Ουκρανίας. Όταν συνεχίζεται η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού. Όταν η Ε.Ε. επανεξοπλίζεται με το θηριώδες πρόγραμμα RearmEurope των 800 δις. Όταν η κυβέρνηση της ΝΔ εμπλέκει τη χώρα όλο και βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στηρίζει έμπρακτα τη γενοκτονία των Παλαιστινίων με την πολύπλευρη πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.
Σήμερα που στα σχολεία και τα πανεπιστήμια επιχειρείται να επιβληθεί ένα καθεστώς πειθάρχησης και σιωπής. Η αξιολόγηση χρησιμοποιείται ως εργαλείο πίεσης και εκφοβισμού, οι πειθαρχικές διώξεις βαφτίζονται «νομιμότητα», οι φοιτητές απειλούνται με διαγραφές και οι σχολές μετατρέπονται σε χώρους επιτήρησης αντί για χώρους ελευθερίας και γνώσης.
Την ίδια ώρα, η καταστολή εντείνεται. Συλλογικότητες, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι και κοινωνικές ομάδες που υψώνουν φωνή απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης αντιμετωπίζονται με τα γκλομπ και τα δακρυγόνα των ΜΑΤ. Ο αυταρχισμός και η βία είναι τμήμα της ίδιας πολιτικής που θέλει τις κοινωνίες φοβισμένες και σιωπηλές.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι πρόσφατες διώξεις εκπαιδευτικών που τόλμησαν να μιλήσουν στους μαθητές τους για την ειρήνη, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τον δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού για μια ελεύθερη πατρίδα. Η ποινικοποίηση της παιδαγωγικής ελευθερίας των εκπαιδευτικών αποτελεί απαράδεκτη επίθεση στη δημοκρατική αποστολή της εκπαίδευσης. Όσοι υπερασπίζονται την αλήθεια, την ειρήνη και το δικαίωμα τον λαών για γη και ελευθερία δεν είναι «παραβάτες» — είναι οι φυσικοί συνεχιστές του πνεύματος του Πολυτεχνείου!
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η ακρίβεια, η εργασιακή ανασφάλεια και η φτωχοποίηση σπρώχνουν την εργαζόμενη πλειοψηφία στο περιθώριο. Ο λαός πληρώνει το κόστος, ενώ τα εργασιακά δικαιώματα και τα δημόσια αγαθά συρρικνώνονται στο όνομα της «ανάπτυξης». Σήμερα, όπως και τότε, η αδικία δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών — και μπορεί να ανατραπεί.
Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα.
για κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνη και αξιοπρέπεια για όλους τους λαούς.Για Ψωμί -Παιδεία- Ελευθερία!
ΑΠΟ ΤΟ Δ.Σ.
